Vi går langs brøytekanten og ser lysan ned i verret,
det mørkner fort i kveld,
men vi er vant til alt det derre.
Så går vi der og veit at her er plassen kor vi bor,
men hainna di ligg trygt i mi, så træng vi ikkje ord.
Vi to ska gå i motvind imot nattsvart mørketid,
Men æ e'kje redd for mørket når du holder hainna mi.